Bangladesz jest drugim po Chinach producentem odzieży. W 5000 fabrykach pracuje ok. 3 miliony osób, głównie młodych kobiet. Ich codzienność to głodowe płace (37 USD na miesiąc), 12-16 godzin pracy przez 6 dni w tygodniu i prześladowania pracowników domagających się swoich praw. Fabryki w Bangladeszu są jednak najbardziej niebezpiecznym miejscem pracy dla pracowników przemysłu odzieżowego.
W ciągu ostatniej dekady w serii katastrof budowlanych i pożarów budynków fabryk odzieżowych zginęło ponad 1500 pracowników, a setki zostało rannych. To tylko liczba ofiar wypadków monitorowanych przez Clean Clothes Campaign, całościowy bilans jest dużo bardziej tragiczny. Według bangladeski służb pożarniczych w latach 2006-2009 miało miejsce 213 pożarów fabryk odzieżowych w tym kraju. Przyczyny tragedii to wady konstrukcyjne wznoszonych często nielegalnie budynków, brak zabezpieczeń przeciwpożarowych, zamknięte i zablokowane drzwi, zakratowane okna etc. Nie bez znaczenia jest też brak szkoleń dla pracowników oraz prześladowania związkowców, co uniemożliwia pracownikom ochronę swoich praw i bezpieczeństwa.
Skandaliczne standardy bezpieczeństwa są konsekwencją zaniedbań władz i właścicieli fabryk. Za sytuację pracowników są jednak odpowiedzialne również firmy odzieżowe zlecające produkcję w Bangladeszu, płacące niskie stawki, wymagające krótkich terminów realizacji zleceń bez inwestycji w fabryki i skutecznego zapewnienia przestrzegania praw pracowniczych. Katastrofy budowlane i pożary miały miejsce w fabrykach produkujących dla znanych firm m.in. Inditex (Zara, Bershka, Stradivarius), H&M, Carefour, Mango, Benethon , C&A czy polskiego LPP (Cropp, Reserved, Mohito, House) i wielu innych.
Katastrofa Rana Plaza, gdzie w kwietniu 2013 r. zawalony budynek pogrzebał ponad 1130 ofiar oraz apele konsumentów ostatecznie zmotywowały 70 firm odzieżowych do podpisania ze związkami zawodowymi i organizacjami
Porozumienia dotyczącego bezpieczeństwa budynków i ochrony przeciwpożarowej w Bangladeszu. Ma ono umożliwić wspólne działania zapobiegające podobnym tragediom w przyszłości: regularne, niezależne kontrolowanie standardów bezpieczeństwa w fabrykach, dokonywanie koniecznych napraw, szkolenia dla pracowników, transparentność list dostawców i raportowania. Działania są finansowane przez sygnatariuszy Porozumienia.
Mimo tych pozytywnych działań, będących m in. wynikiem kampanii CCC, poszkodowani pracownicy i ich rodziny wciąż czekają na odszkodowania pozwalające im na przetrwanie w trudnej sytuacji utraty dochodów, zdolności do pracy czy zdrowia. CCC wspiera działania pracowników, podejmuje dialog z firmami odzieżowymi, prowadzi kampanie konsumenckie domagając się poprawy bezpieczeństwa w bangladeskich fabrykach oraz odpowiedzialności firm odzieżowych za sytuację poszkodowanych pracowników.
Wesprzyj nasze działania!
